Araf Şiiri - Turhan Yıldırım

Bir insan gelir hayatına, var eder seni.
Bir insan gelir hayatına, yok eder seni.
Bir insan gelir hayatına, istediğinde var eder, istediğinde yok eder seni.
Ey âşık! İşte bu yaşadığın duygunun adı “Araf” tır.

Ne varsındır aslında bu hayatta ne de yoksundur.
Hayattasındır da ruhun çoktan kaçıp gitmiştir başka bir diyara.
Hem âşıksındır hem de reddedilmişsindir.
Bir kurtuluş yolu ararsın ama bilirsin ki kurtuluşun sadece ondadır.

Bilirsin ki, sen çok istesen de bu hayatta onunla olamazsın.
Uğrunda günlerce gözyaşı döksen de bir cevabı yoktur aşkının.
Şuçu hep kendinde ararsın ama aslında bilirsin,
Bu oyunda ne bir suç vardır işlenmiş, ne de bir suçlu...

Unutma ey âşık, bu yolun üzeri hüzün çiçekleriyle kaplıdır.