Araf Şiiri - Derdi Dercan

Kalbte derin ve tenha yarin ela gözleri
Cemaline münhasır gülşenî gülüşleri
Mahir sanatkâr gibi hünerli pak elleri
Divane eyler beni esahtan deyişleri

İnsan bir yar sevince kalbi onunla atar
Peyk-i felek misali gözü hep onu arar
Onu görünce neşe gönül şehrini aşar
Engin ufkuna dalan yüzünde güller açar

O an kal susuverir hal konuşur sadece
Özlem muhabbet aşkı anlatır hece hece
Dide almazsa şayet muştulu bir eğlence
Hüzün gelir kalbine güller solar öylece

Yüce dağlara giden sarp çetin yollar dardır
Yar senle misalimiz misli leyl-û nehardır
Hayalde dünyam yeşil eflatunî bahardır
Gel gör ki hakikatte kurşunî tenha yardır

Bahar zehir zemberek ser çilekeş olunca
Bunca alem içinde gönül elem dolunca
Her dem hazandır kıştır yarinden ayrılınca
Baharın cemresinde makus karlar yağınca

Nisanda kuşatırmış dört yanı kelebekler
Dağların eteğinde çeşit çeşit çiçekler
Ayağıyla balözü taşıyan mübarekler
Benim mariz gönlüme sanki tuz biber ekler

Geceler uzar gamdan saatler ağır aksak
Efkar peşpeşe gelir uyumak ise yasak
Sigara şimendifer merak üstüne merak.
Dualar girizgahtır şiir su gibi berrak

Seneler kısır döngü fasıl hazan sarmalı
Hicran yaresi ne mi? bir bilene sormalı
Hayatın deryasında savrulur dert sandalı
İçim gemi kazanı tüter gönül mangalı

Artık ben de bildim ki sevda nasıl ızdırap
Beynim çalkalanıyor bedenim dolu gazap
Ne öte ne beride arafta kalmak azap
Minnettarım ilahi hamd-u senalar ya rab

05/06/20