Araf Şiiri - Ruken Erbay

Nasıl başlasam?
Ya gerçekten araftaysam?
Ne ileri gidebiliyorum
ne geri dönebiliyorum.

Takvimlerden kopardığım
tüm sayfaları
karanlık bir ırmakta
birbirine ekliyorum —
zamansız, eksik,
yanık kenarlı günler...

Yaktığım her boşluk
içimde yankılanıyor,
bir sessiz çığlık gibi.

Ayaklarım beni geri çekerken
gölgemi de geride bırakıyorum.
Tenhalarda yürüyorum,
bilinçsiz, yalınayak.

Koşuyorum —
suskunluğumla yarışıyorum,
uçurumun kıyısında
çığlıklarımı bırakıyorum rüzgâra.