Araf Şiiri - Köksal Şenel

Aşk oduna yanan köz alevlenir.
Hasretle bekleyen göz alevlenir.
Kelama sığmayan söz alevlenir.
Lamekanda sırlar ayan olunca.

Aşkın kazanına düştüm,yanarım.
Seher vakti zikrullaha dalarım.
Fi'de sarhoş olup,An'da kanarım.
Lamekanda sırlar ayan olunca.

''Letaif'' hattında bir güneş doğar.
''Arş''tan rahmet perdelerine yağar.
Ay parçalanırken,gök yere değer.
Lamekanda sırlar ayan olunca.

Semanın efsunkar sesine kandım.
Tılsımı ruhtaki nefesten aldım.
Kalpleri mest eden düsturla yandım.
Lamekanda sırlar ayan olunca.

Segânum hamrından şerbeti içtim.
Beşinci boyutta hulleler biçtim.
E hattında durdum,kendimden geçtim.
Lamekanda sırlar ayan olunca.

Levhi mahfuzda künyeler yazıldı.
Ruhlar sıra sıra arşa dizildi.
Gabe gavseyinde menzil çizildi.
Lamekanda sırlar ayan olunca.

Bedenler ârafta kalırsa nâçar.
Hüda rahmetini kalplere saçar.
Yokluk kapısından varlığı açar
Lamekanda sırlar ayan olunca.