Değişen; bir gölgenin eksik karanlığı, beninle beraber düşman esiriyim, yine ilmindeyim zihnimin tortusunun, birikmiş bir endişe de var acının menbahında, bu essah bir gidiş uluşmadan manaya, katıma bir basamakla ulaşmam lazım tanrıya, siyamında kalmak için çiçek ekiyorum hiç olmaz bir toprağa.
Doğuranın duasında dokunanım şeytana, şimdi katımdan bir basamak eksilmesi lazım, dabirinde kalmak için yasak üflüyorum kaygılı hatıralara, ve hevesi var hala ölüm korkusunun yaşamaya.
Biz yalnızken büyüdük, büyüttük içimizde ki ukteyi.
Emrah CengizKayıt Tarihi : 7.11.2019 22:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!