Araf Şiiri - Neriman Keten

Araf

Bir yanım cennet ile döşeli
Bir yanım sonu bilinmeyen uçurum
Kaç adım atabilirim ki her iki yana
Uzatsam elimi aşk'a
Ya tene dokunur ya da zülüfe
Dokuyorum ben aşkımı yüreğime
Telkari ustası gibi tel tel
Gelse ne olur gelmese ne
Ben bulmuşum ya aşkı yürekte
Sevse ne olur sevmese ne
Ben yaşıyorum ya lutfedilenle

Ah aşk
Seni ne çok sevdim
Cemalin ne gerek
Ben ben görmeden sevdim
Ben seni bilmeyi öğrenerek sevdim
Kor alevler işlemez bana
Boyumca alev deryasından avuç avuç içtim
Îçtikçe yandım da bir kez ah demedim
Ah aşk tek çareyi seni sevmekte buldum
Yandıkça nur oldum
İçerim yandıkça ruhum paklandı
İcerim yandıkça yüzüm aklandı

Ah aşk
Ben seni sevdim aşk ben seni sevdim
Hasretin vuslata ereceği gün bayramım
Yanmayı sevdim ben
Sevmeyi sevdim aşk

Ah aşk
Ben bendeki aşkı sevdim
Bir kandil gecesi seni senden istemeyi sevdim