Araf Şiiri - Aydın Abanoz

Canlar yeşerir gönül bahçende
Ruhlar ebedileşir bir katre eşkinde
Nasipsiz aşığın olurum da eşikler önünde
Bir tebessümün var onu da saçar gibiyim

İçim kabarır gözüm dolar yaş akmaz
Sana uzağım nefsimdir amansız bırakmaz
Hep sensiz özlemlerim bir ışık yakmaz
Gözlerim kapalı akıldan kaçar gibiyim

Şimdi elini uzat çaresizlik yaman
Derbeder gönlüm affından diler aman
Ölümü düşünüp de hali perişan
Gülmenin gözyaşın peşinden naçar gibiyim