Araf
Öyle ağırım ki kendime
Kalbime hançer saplanıyor
Öyle yorgun
Öyle eksik.
Ve öyle kırık.dökük
Yüreğim.
Umutlar yerini
Umutsuzluğa bıraktı.
/Yaşasam mı?
Ölsem mi?
Diyorum kendi
Kendime/
Bırak git diyor
İç sesim..diğer yanım
Gitme kal! !
Öyle ağırım ki kendime
Umutlarıma mezar kazdım
Hepsini gömdüm
En derine.
Çaresizlik,
Yalnızlık ve
Ben kaldık
Baş başa.
Hayat
Seni bilmem ama
Ben senden çoktan
Vazgeçtim! !
Kayıt Tarihi : 12.5.2015 11:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
10 Mayıs 2015
![Mahur Beste](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/05/12/araf-117.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!