Araf Şiiri - Ethem Turan

Kapalı kapıları araladım senin için
Olmaz dediklerimi olur ettim
Yaşamadıklarımı senle gördüm
Gitme ne olur sen beni ben ettin

Kaç sokak oldu hala yürüyorum
Senin olduğun tanıdık kapı arıyorum
Yorgunum,içimde yanar bir ateş
Senden gayrı hiç bir şey umursamıyorum

Rüzgarlara veriyorum sevgi dolu sözlerimi
Sensiz kimsesiz evim,Soğuk odam,bomboş yatağım
Uykularım soğuk rüyalarım karanlık
Üşüyorum Güneşli günde,gönlüm mahsun kalbim perişan

Gel desem gelemiyorsun,
Gel de diyemiyorsun ya
Balıkçının oltasına takılmış balık gibiyim
Ne çekip alıyor beni nede ben kurtulup gidebiliyorum

Bir kısır döngü ki her gün bir yanım isyanda
Gözlerim görememekten, kulağım sesine hasretlikten
Ellerim teninine dokunamamaktan,burnum kokunu alamamaktan
Gönlüm seni yaşayamamaktan isyanda

Bir buz dağı eriyor içimde
Olmazlarımı eritiyorum koşuyorum yoluna
Bir can lazım ben o canı koydum yoluna
Bir ömür istesem bir de sen olmalısın yanımda.