Kendini zehirleme marifeti var hücrelerimin
Ağır bir kütleyim
Üreyen ve incinen günlerin
Tartıya gelmeyen boşluklarında
Öyle ki bulut mevsimin en ücra kıyısında
Yağmur kökleri ile sarılıyorum
Ömrüme dahil olduğuna pişman
O suskun ve kavruk
Güneyli esmer çocuğa.
Öteki olmamak için çok daha sonra
Hep kalabalıklar içinde söyledim şarkılarımı
Seslendim, onları dinledim, yazdım, kederlendim.
Aynada aksayan yüzüme sustalı özneler yükledim.
Yüklemlerle sıkmadım kimseyi boğazından
Yine de denk düşmedim
Pas tutmamış herhangi bir rıhtımın
Çoğul herhangi bir seferine...
Sevdiğim kadınları düşünüyorum da
Hepsi bir şeyin kıyısında dolanıyordu
Kimsesiz şafaklarda:
Aç, eksik, örselenmiş...
Yüklendim onların günahlarını da
Hangi yatakta bıraktın kelimelerin şehvetini
Ellerinin titreyişini ey şair
Ey kendim!
Sesinin rengini bilen var mı
Telefon direklerinin vınlayan ve uğuldayan
Köy kasırgalarında.
Bedenimi en korkunç fırtınaların kalbinde
Terbiye edişime anlam yükleyecek bir
Bİr doktrine ihtiyacı yok insanlığın
Bir balıkçının eteği savrulan karısı gibi
Hangi limanda bekliyorsa beni sevdiğim
Gelmeyeceğim.
Özür diliyorum bekleyişlerden ve endişelerden
Yorgunum, ruhum karanlıkta
Yüksek sesle şarkılar söyleyen
Her cümlenin sonuna bir mezar taşı diken
Korkuluktur.
İnsanlar vardır,
Uygunsuz elementler gibi saçılmışlardır dünyaya
Dostlarım!
Adı yok bazı acıların.
Kim yaşamıştır en kurşuni sabahını yalnızlığın
En ağır yükünü kim kaldırmıştır feleğin?
Çarklarında günler öğütülür ve düşler
Yanlış adreslerde zaman değirmenlerinin.
Ve ben
Mesih olmak için haddinden fazla
Günahkâr
İblis olmak için
Fazlaca merhametliyim.
Araftayım.
Bütün boşlukların boşaldığı
Bir arktayım.
İstanbul/valizler toplanırken... 17.09.2007
Mehmet Arif SizerKayıt Tarihi : 21.9.2007 20:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tebrikler tebrikler...
Yüklemlerle sıkmadım kimseyi boğazından
Yine de denk düşmedim
Pas tutmamış herhangi bir rıhtımın
Çoğul herhangi bir seferine...
son zamanlarda okuduğum en güzel dizeler...
........................................................................
Bedenimi en korkunç fırtınaların kalbine
Park ediyorum.
..........................................................................
Özür diliyorum bekleyişlerden ve endişelerden
Yorgunum, ruhum karanlıkta
Yüksek sesle şarkılar söyleyen korkuluktur.
...........................................................................
İnsanlar vardır dostlarım,
Uygunsuz elementler gibi saçılmışlardır dünyaya
...
Çarklarında günler öğütülür ve düşler
Yanlış adreslerde zaman değirmenlerinin.
...........................................................................
Ve ben
Mesih olmak için haddinden fazla
Günahkâr
İblis olmak için
Fazlaca merhametliyim.
...........................................................................
Araftayım.
Bütün boşlukların boşaldığı
Bir arktayım.
...........................................................................
etkileyici yer yer sarsıcı imgeler...
çok beğendim şiirinizi ve kaleminizi...
saygıyla
nurcan usta
Hepsi bir şeyin kıyısında dolanıyordu ...
Şiiriniz çok etkileyici. Çok güzel...
TÜM YORUMLAR (11)