Aradım Şiiri - Yorumlar

Yüreğinizin sesini mükemmel yansıtmış sınız
Duygular berrak ve satır geçişleri mükemmel
ve yürek sesi özgürce dizelere dökülmüş,
kutlarım.Mutluluk ve sağlık dileklerimle...
Selam ve saygılar...

Allah acılarını göstermesin iki cihanda da mutluluk versin.
Kutlarım.

taa yürekten kutladım ayşe hanım harika güzellikte bir şir okumanın hazzını aldım tebrik ederim

on yıl değil; ben hep bekledim, hala bekliyorum...gönül yalnızlığımı hatırlattı bu şiir; demek yalnız degilmişim..

Şiirsel etkinliği, ezgisel melodramik yapısıyla güzel bir çalışma. Yaşamak duymak demek, yaşamak coşku demektir. Ah... bir de hüzün duygularımız olmasa....10+Ant... Başarınızın devamını dilerim.

Mükkemel Şiir Güzel Çok güzeldi, beğeniyle okudum. Saygılarımla.

çok güzel yüreğine sağlık bütün mutlulukları ramak ve bulmakta sabır işi....

Yüregine sağlık zevkle okudum benden tam puan 10.
Sayğılar.

PUSU
Islanmış bir şehrin kuru kalmış tek zerresi yokken içimden bir çığlık beni çağırıyor. Şimdi ne olduğunu bilmediğim bir sızının artta kalan acısıyla ıslanıyorum bende yalnızca yalnız. Herkesin bildiği kelamları bir başka sancısı gidip gelirken dilimde, tutamadığım kelimelerin arkasına takıldım yine. Bu, belki beni istediğim adrese teslim edecek ya da yerini bulamadan iade edilecek yine kendime.

Kaybolmayı göze almasaydım düşer miydim yollara? Elbet bir yerde rastlayacağım kendime ve kendime benzeyen birine. Sus pus olmuş birikintilerin üstünden bir birikim kazanacak mıyım? Yoksa tek birikimim yüreğimde hapsolmuş cümleler mi olacak ? Hani sonu hep aynı acıya değen, tamamlanamadan anlamını yitirmiş kelimelere mi varacağım ? Ne zor Allahım kendi kendine yine kendinde kalmak. Mahrem saydığın anlamdaş kelimelere her seferinde adıllar bulmak ? Ne zor Allahım hiç senin olmayacak özneleri cümlelerinde kullanmak ve nedeni belli olmayan bir umuda aldanmak…

Kahramanlarını oluşturup verdiği rolde boğan ya da mutlu sona erdiremeyen bir senarist olarak dramlar mı yazıyorum yoksa ? Öyküler başlamadan bitiyor, öyküme girenler, beni hırpalayıp çıkıyor her seferinde. Belki bu da bir öykünün kurgulanmış ilk cümleleri olacak. Her hasretin sonunda gelecek olan sevinç benim öykülerimde yok. İç içe geçmiş cümlelerin ahenginde kaybolan ve satırlar arasında sıkışan hep benim. Hep benim, girdiği yoldan çıkamayan ya da geri vitesi olmayan. Hayat hep askıda dururken, sürekli benzin gibi tükenen de benim. Ayar çekilemeyen, rölantisi düşük olan hep benim.

Kelimeleri kaybeden de avucunda tutan da benim. Sipariş edilmiş her şeyden eli boş dönen, kendi istediklerine sahip olmayan meczup yine ben… Giyilecek, giydirilecek kelimelerin adres defteri de benim. Adres defterinden silinemeyecek virüslere gebe kalmışken hayat, deniz sesine karışmış yalnızlıkta ürkek ve tedirgin cümleler kurmayı planlayan ve yine aynı plansızlıkta kaybolan da benim.
Taşacak kadar çoğalmışken acılar, direnen de direten de benim. Üstüme dikilen elbiselerin içinde bir beden bulamayan, bazen boğulan bazen de sıkılan benim… Pusu kuran sinsi bir yalnızlık. Kendinde kalacak yalnızlık değil kalabalıkta gelen ve hiç gitmeyen yalnızlıların adresi bana yazılmış. Bencillikten mi bilmem hep kendi öykümü yazışım.

Nefisti.