Aradığım yalnızlık. Şiiri - Müjdat Çiftçi

Aradığım yalnızlık,
senin peşinden seürüklendiğim günlerden farksız olsa gerek,
senin yokluğunda sarıldığım yastık,
doldurmuyor yerini,
bir ressamın acı hıçkırıklarla karaladığı portrenin,
bir parçasısın sen.

sen, benim herşeyim,sevdiğimsin sen,
sana olan özlemimi nasıl anlatsam,
tıpkı baharda esen yel gibisin,
gönlümde ağaran saçlar senin özleminden olsa gerek.
hadi yeter artık,
gelde şu küf tutmuş,sahibi ben sahibesi sen olan,
yaralı kalbimi,tazele.
gelde acılarım bitsin,yeniden başlayalım herşeye.

bir fırtına daha girmesin aramıza,
nasıl mutluyken bana sarıldığın gibi sarıl yeniden,
aydınlat kararan mutluluğumu.

yoksa.! yoksa,heptenmi gittin?
bir daha dönmeyecekmisin?
o zaman al benide yanına,
ağlatma,ne olur ağlatma.

yıllardır senin yolunu gözleyen,
bu yorgun gözleri bitirme,
sen beni birden bitirsende,
ben seni hiç bitirmeyeceğim,
hep kalacaksın kalbimin bir köşesinde,
yıllar,asırlar geçsede,sen hep orda kalacaksın.
çünki seni seviyorum.