Aradan yıllar geçmişti.
Kesişmişti yollarımız.
Sen ve ben.
Soğuk ve yorgun
Bir İstanbul sabahının
Karlı bir kaldırımında.
Senin saçlarında
Yer yer beyaz teller.
Benim de biraz fazlası ve
Yüzümdeki çizgiler.
Zaman alıp götürmüştü.
Saçlarının rengini,
Gözlerinin ferini.
Bir de o gülüşlerini.
Ahhh hiç mi değişmedi,
O teninin kokusu, Be kadın!!!
Sen zehir olsan,
Kaç şair ölürdü aşkından.
Kaç şiirin mısrası
Asılı dururdu darağacında.
Sen yürüdüğünde,
Yürüdüğün o yollar
Çiçek açmıyorsa,
O yollar
Yerin dibine batsın be kadın.
Ah be kadın.
Sahi sen beni
Kimden okuyup, öğrendin de,
Beni sevemedin?
Ben sana olan sevgimi
O gün bugündür
Hiç bir lisana çevirememişken
Kayıt Tarihi : 28.6.2025 08:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Xyz



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!