Aradan yıllar geçmişti.
Yollarımız kesişmişti.
Sen ve ben.
Soğuk ve yorgun
Bir İstanbul sabahının
Karlı bir kaldırımında.
Senin saçlarında
Yer yer beyaz teller.
Benim de biraz fazlası ve
Yüzümdeki çizgiler.
Zaman alıp götürmüştü.
Saçlarının rengini,
Gözlerinin ferini.
Bir de o gülüşlerini.
Ahhh hiç değişmedi,
O teninin kokusu?
Be kadın!
Sen zehir olsan
Kaç şair ölürdü aşkından.
Kaç şiirin mısrası
Asılı dururdu darağacında.
Ah be kadın.
Sahi sen beni
Kimden okuyup, öğrendin de,
Beni sevemedin?
Ben sana olan sevgimi
O gün bu gündür
Hiç bir lisana çevirmemişken
Kayıt Tarihi : 22.1.2025 07:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Uzun zaman sonra karşılaşan iki sevgili
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!