Arada Ben Kaldım Şiiri - Navruz Kaplan

İçimde birikti kin nefret çoktur
Çıkarmam içimde haps etmişim
Yalanı konuşan insan çoğalmış
Arada ben kaldım çıkması zordu

Yardım elimi insanlara uzatım
Gücüm vardı varlığımı yok etim
Ne insanlar bana okul bitirti
Yalvardığı günü hatırlamıyor ki

Bazan alındığım günler olmuştur
Bu dünüya çıkar yokuş olmuştur
Yatak odasına terlik koymuştur
Sevgi seli şimdi yok oldu birden

Özel ilgi gösterirdi birzaman
Şimdi ne değişti gelmez bir selam
Ben değişmem o değşmiş havalar
Ağlamakla beni vurdu bu adam

Arı gibi bu insanlar etraftan bakarlar
Sende çiçek yoksa yaklaşmaz sana
Varsa çiçek bal almadan gitmezler
Ben burdayım o arılar görmüyor

Navruzda çiçekler kurudu kökten
Alan aldı bende bal yok kovanda
Yolu burdan geçer tanımaz beni
Alacağını almış yok bende o bal