Arada Şiiri - Suleyman Zorman

Gitmek
boş bir tabağı
masadan kaldırmaktır.

Kalmak
aynı tabağa
her gün
bakmaktır.

Bu memlekette
ekmek
saatle ölçülür.
Saat bozulunca
ömür aksar.

Giden
yol taşır cebinde,
kalan
yük.

Analar
iki türlü ağlar:
biri ardından,
biri yanında.

Toprak
herkese aynı görünür,
ama
herkesi aynı tutmaz.

Biz
ne giden olduk
ne kalan.
Arada kaldık.

Arada
hayat olur,
arada
direnç.

Memleket dediğin
yük değil
yer olmalıydı.

Olmadı.