Arada Şiiri - Naki Aydoğan

Ormanda kalmış bir çocuk, fidan gibi
Nasıl büyüsün de varsın şehrine
Gecekondular bir orman misali iç içe
Ezik kalır çocuklar, boynu bükük, hayata

Sokakta bir ışık aralığında çocuklar oynar,
Hayatını seçmeye geleceğini görmeye.
Güneş doğar geçmiş batar, gelecek el değmiş.
Geçmiş ayak sürse de gelecek kapsar.

Zil çaldı öğrenciler dışarı dağıldı ve karıştı.
Okulun beton zeminine karşı bir atalet.
Kimi kantin önünde beklerken kimi top peşinde koşarken.
Kimi ip atlamakta kimi geleceksiz durmakta.

Güneşi al cebine koy çocukların teknolojik bağımlı kalsın.
Sokaklar iyiydi belki de elindeki bir avuç aydınlıktan.
Gelecek özelleşti geçmiş mantar gibi biter.
Yerin altına karanlık maddenin içine girmek üzereyiz.

Uygarlık labirentine girmek için insan labirentinden geçmek lazım.
İnsanların arasından geçmek lazım.
Her insan bir çıkmaz sokak, insan insanda kalınmaz.
Haydi eğlenelim dans edip sarhoş olalım ancak.

Oyun, herkesin sırası gelir bir el oynar sırayla.
Yoksa baskın gelen konuşur diğeri çatlar.
Hayranlar ağaç olur diğerleri balta olur kesmeye koşar.
Gecekonduları kaldırmalı aparmanlar dikmeli.

Hücreler arası doğar bedenler arası ölürüz.
Eşya arası dönüşürüz.
Otlar arasında ottan bacaklar.
Ağaç tutacak topraklar olacak.

Taşlar arasında hayvanlar türeyecek.
Uçurumlar arası kuşlar uçacak.
Aradan sıvışacak insanlar.
Madde devindikçe zamanda yol alacağız.

Bilgi arası bilim inanç arası din.
İliğine göre ilmin.
Ogün geldi çöpleri çöp kutusuna atarız.
Rüzgâr uçursa da belediyeler işçi yetiştirir.

Hücrelerimiz arası zarf gibi naylon poşetler,
Eşyanın zarı.
Toprak arasında geçip toprak olmalı naylon.
Arada kalıp hayatı tıkamayalım.