Araç Şiiri - Sonsuz Işık

Hayat bir araç,ben bir direksiyonum,
ölüm ise fren ya patlarsa?
en önemlisi ise şöför,
yani sen...

Sensiliği ön cama yazdım,
ilk o kırılıp yok olsun diye.
resmini kalbimin sol üst köşesine koydum,
son ana kadar atsın diye.

Hiçbir virajdan kaçmadım,
sen kullanıyorsun diye,
asla yolun sonunu düşünmedim,
hep senileyim diye.

Ama, bazen yollar bozuldu,
bazede kar yağdı ilerlemiyelim diye,
oysa sen hep açtın kapan yollarımızı,
son ana dek....sonun başlangıcına dek...

bir yokuş çıktı karşıma!
fren patlamak üzere.
şöför sendinya,
hadi kurtarsana beni,
her zaman olduğu gibi.