Arabistan Türküleri 6. Şehrazat

Açıp bakın bahar fidanlarının dibine
Orada gömülmüş bir gül bulacaksınız
Saçları büklüm büklüm kan açan rengiyle
Öptüğüm dudaklarından vurulmuş
Mahzun uyumaktadır.

Bir serin pınar suyu akar gider
Kanatlarını okşar gibi meleklerin
Şehrazatın elinden tutar gibi
Derince sokağından süzülür gider
İnce bir tülün gizli yüzüne
Ağlayan gözlerini
Göstermeden.

Köşe başında beklersiniz
Şehrazatı
Kara tüller altında evden kaçar
Ayaklarında kırmızı mesler
Bulurlarsa onu vururlar
Şeriatın ince kılıcına
Sevginin sözlerine
Kurban ederler.

Arabistan’ın çöllerinde bir gül açar
Solar gider bir gecede
Bir gecede güneş daha olgunlaşır
Çünkü acılar olgunlaştırır erkeği
Acıyı fırtınalara katık eder.

Kapalı kafesler ardından
Şehrazat bana el eder
Elden eder gözden eder garibi
Süründürür kumlar boyunca
İnce bir derde koyar gider
Esircinin kızı
Beni esir eder.

Urfa’nın bir nazlı karacası vardır
Gözleri kara,kaşları karadır
Elimden gelen bir gizli sevdadır
Yanıp gider bir gül kalır geriye
Assınlar çerçeveletip suretini duvara
Sevenler sevmeyenler izlesin
Bir bülbülün güle sevdasını
Çalılar bitmiş kurak topraklar arasında
Tam kırk yaşımda.