Eksiliyorum, eskiyor ümitlerim
Olmadığın zamanlarla, olmadığım zamanlar hep aynıydı
Gramofonda çizgileri yeni bir plak gibi net geliyordu bir zamanlar sesin
Henüz aşınmamıştı ne yüreğin ne de kaburgana baskı yapan nefesin
Şimdi histeri bir hastalığın esirisin…
Hissediyorum…
Kaç kişi tutunmuş senli ümitlere, kaç yürek hapsolmuş kafesine
Seninle alınıp, seninle tutulmuş nefesleri ve izninle verilmiş gerisin geri
Kaç yürek mahkûm etmiş kendini senin bedenine, senin hiç umurunda değilken
Ve kaçı ümit etmiştir kim bilir, her sevişme öncesindeki ilk öpüşmeyi,
Seninle yaşlılık kahvesi içmeyi?
Soramıyorum…
Ben eksiliyorum, tutsaklığım da eskiyor
Olmadığın zamanlardan, olmadığım zamanları çıkarıyorum
Umut yeşertir düşleri, gülüşleri ve hevesleri diye biliyorum
Avuçlarımda elinin izi yok, yastığımda başının çukuru
Umuduma su verecek bir senim de yok, pınarlarım bu yüzden çekmiş olmalı suyunu
Henüz yanaklarım da kuru, sebebi bu mu?
Bilemiyorum…
Sadece çekiliyorum, yatağında kuruyan nehirler gibi
Bir umman düşlerken hayal-i viran düşler gibi yıkılıyorum…
Ben eksiliyorum, eskiyor da ümitlerim o yüzden susuyorum…
Çentiklerine katılmış olmanın onuru mu bu, onursuzluğu mu?
Kestiremiyorum…
En çok istediğin şey oluyor,
Acıyarak, kanayarak, haklarımdan feragat ederek büyüyorum…
Bazen gözyaşlarım gözbebeklerimi çiziyor,
Kanlı bir akıntı oluyor göz çukurlarımda yokluğun,
Bazen de köşeli demir bir yutkunma, yırtıyor boğazımı ama dayanıyorum
Korkma sakın, bu metalimsi kan tadına alıştım.
Kanıyorum…
Ben sensizliğin gecesine de gündüzüne de homojen karıştım
Bağışıklığım eski, sensizliğim yeni, biliyorum panzehirini…
Ve korkmuyorum ilk zamanlar gibi…
Alışıyorum…
Seni büyüttükçe gözümde, kendimi çıkarıyorum gözlerinden
Ve şimdi nasipsizim düşsel evreninden, yüzeysel bile olsa gülüşlerinden
Reelliğinden, yitirilmiş ve kurulamamış özgürlüğünden
Sinsi bir aydınlık aldatmacası, bir daha olmayacaksın
İçimdeki telaşın korkusu bu…
Eksiliyorum…
Hiç olmadığı kadar çok istiyorum şimdi kucağında sabahlamayı ama düşünüyorum
Diğerlerini, değerlerini sana ihtiyacı olan herkesi
Ve var olma yetilerini,
Onlar da istiyorlardır mutlaka, tıpkı benim gibi…
Elimde değil istiyorum…
Kahrediyorum bazen, kadere, kedere ve bilumum talihsizliklere
Bazen de;
Pıhtılaştığını hissediyorum kanımın
Donup kaldığını, akmadığını…
Harita üzerindeki çarpılar gibiyim, hangi yola girsem çıkmaz
Tomruk barikatlarında bitirdim yollarımı
Sana çıkmayan patikalarda tükettim umutlarımı…
Kayboluyorum…
Suladıkça ben, sen kuruttun toprağını
Tohum yırttı da zarını, çiçek sürgün veremedi
Sensizlik çürüttü bütün köklerimi…
Kim demişti?
“ Varamasam da yolunda ölürüm… “ diye
Ölüyorum…
20/27.08.2008
Burcu BirKayıt Tarihi : 27.8.2008 14:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
GECELERDEKİ HEZEYANLAR.. GÜNDÜZLER DAHA Bİ BAŞKA GERÇEKLERLE YÜZ YÜZESİN.. ŞİİR HEZEYANLARLA VE TABİ Kİ HİÇ OLMADIĞI KADAR ÖZLEMLERLE DOLU.. KUTLARIM EMEĞİNİ ELLERİN DERT GÖRMESİN KÜÇÜK BACIM ON PUANLA SELAMLIYORUM ŞİİRİNİ. HADİ KAL SAĞLICAKLA..10*********P
Bazen de;
Pıhtılaştığını hissediyorum kanımın
Donup kaldığını, akmadığını…
Harita üzerindeki çarpılar gibiyim, hangi yola girsem çıkmaz
Tomruk barikatlarında bitirdim yollarımı
Sana çıkmayan patikalarda tükettim umutlarımı…
Kayboluyorum…
Suladıkça ben, sen kuruttun toprağını
Tohum yırttı da zarını, çiçek sürgün veremedi
Sensizlik çürüttü bütün köklerimi…
Kim demişti?
“ Varamasam da yolunda ölürüm… “ diye
Ölüyorum…
ETKİLENMEMEK MÜMKÜN DEĞİL. HER OKUYAN KENDİNDEN ÇOK ŞEY BULACAKTIR BU ŞİİRDE. MÜKEMMELDİ, BURCU HANIM. GÖNÜL DOLUSU TEBRİKLERİMLE. SAYGILAR...
Tohum yırttı da zarını, çiçek sürgün veremedi
Sensizlik çürüttü bütün köklerimi…
Kim demişti?
“ Varamasam da yolunda ölürüm… “ diye
Ölüyorum…
değerli kardeşimden uzun süredir okumadığımız duygu yüklü ve müthiş emek harcanmış bir çalışma...
okumaktan şiir büyük keyif aldım...
teması düşündürdü...
hüzünlendirdi...
aldı götürdü bir yerlere...
selam ve saygılarımla kutluyorum....
kaleminiz ve yüreğiniz daim olsun...
Seni büyüttükçe gözümde, kendimi çıkarıyorum gözlerinden
Ve şimdi nasipsizim düşsel evreninden, yüzeysel bile olsa gülüşlerinden
Realliğinden, yitirilmiş ve kurulamamış özgürlüğünden
Sinsi bir aydınlık aldatmacası, bir daha olmayacaksın
İçimde ki telaşın korkusu bu…
Eksiliyorum…
Hiç olmadığı kadar çok istiyorum şimdi kucağında sabahlamayı ama düşünüyorum
Diğerlerini, değerlerini sana ihtiyacı olan herkesi
Ve var olma yetilerini,
Onlar da istiyorlardır mutlaka, tıpkı benim gibi…
Elimde değil istiyorum…
Kahrediyorum bazen, kadere, kedere ve bilumum talihsizliklere
Bazen de;
Pıhtılaştığını hissediyorum kanımın
Donup kaldığını, akmadığını…
Harita üzerindeki çarpılar gibiyim, hangi yola girsem çıkmaz
Tomruk barikatlarında bitirdim yollarımı
Sana çıkmayan patikalarda tükettim umutlarımı…
Kayboluyorum…
Suladıkça ben, sen kuruttun toprağını
Tohum yırttı da zarını, çiçek sürgün veremedi
Sensizlik çürüttü bütün köklerimi…
Kim demişti?
“ Varamasam da yolunda ölürüm… “ diye
Ölüyorum…
Burcum harika desem az demiş olurum, muhteşem desem yine aynı şey bu yorumsuz, bambaşka bir şiir. Yalnız son mısra için zaman daha çok erken be gülüm, Beni görmeden sana asla olmaz ölüm.:)) Gerçekten çok beğendim
Burcum. Tam puanla sayfamdasın. Sevgilerimin en yücesi başımın üstündesin.
TÜM YORUMLAR (5)