ARaBESK Şiiri - Mustafa Çelebi Çetinkaya

ARABESK

...............Tükendi aktı ömrüm,...............
...............Dilde sermaye olan bir ah kaldı gülüm amann aman....
...............Taş mı sandın, taş mı sandın, yüreğim kale mi benim.....

Yürek kale olsa dayanmazdı bu çirkef acılara. Hani bazı acıların çıkarı vardır hayattan, lakin benim çektiklerim hiçbir acıya benzemiyor. Gönül yapmak uğruna talan olmuş yüreğim taşta olsa kaya da olsa dayanmazdı bunca umut yokluğuna. İnşaatinden demir çalınmış bir bina misali kaç kez yıkılıp viran oldum bilmiyorum. Hani beni inşaa eden müteahhide sözüm yok ama ben artık ne bu binada tuğla, nede bu yolda yolcu olmak istemiyorum. Kesilsin biletim...

...............Erittiniz damla damla...............
...............Kopardınız sayfa sayfa...............
...............Çağlattınız dalga dalga...............
...............Ezdiniz beni yıllar.....................

Otuz yılın hesabını sormak ne haddime. İçinde bulunduğum gün bile benden lime lime can alırken; ne eriyen damlalara, ne kopan sayfalara nede çağlayan dalgalara sesim çıkmaz. Belki de yukarılardan bir ses benim için “ne yüzsüzsün” diyor. Öyle ya evrenin yükünden daha ağır çileler bana yüklendiği halde ben hala utanmadan umut deyip kalabalıkların arasına karışmaya çalışıyorum. Gerçi bunca acı ne Ferdi Tayfur’a kaldı, ne Bülent Ersoy’a. Hem öfkeli türküler arasına bir tane de ben eklesem ne çıkar? Her gün bu bahaneyle yeni bir türkü beslediğimi unutup hesaba katmayarak....

...............İnsan sever sever de, sevdiğinden kaçar mı? ...............
...............Bütün insanlardan kaçıyorum arkadaş! ...............
...............İnsan durup dururken canından vazgeçer mi? ...............
...............Bir gün evvel ölmek istiyorum arkadaş! ..................

Hafife almışım Müslüm Gürses’ i. O yıllarca beni anlatıp durmuşta bir kulağımdan girmiş diğerinden çıkmış. Gerçi duysam ne değişecekti? Ölecek cesaret bile yok bende. Ama ben hiç kimsenin gösteremediği bir mertlikle nefes alan tüm canlıları sevdimse de.... Bu ilk değil biliyorum, son feryatta olmayacak. Ama bir damla daha taşan bardak bir gün çatlayacak biliyorum. Kapatıyorum gözlerimi. Sanırım Müslüm Gürsesten başkası da anlatamayacak beni. Hoş o da karşılıksız yapmıyor bu işi. Ben ne diyorum yine. Öğlen sıcağı vurdu sanırım başıma.

...............Ne yaptım Allah’ıma dertli doğacak,...............
...............Sevip de ömrümce acı duyacak,...............
...............Hangi günüm bana derman olacak................
...............Ömrüme verilen bu ceza niye? ...............

Elimin tersiyle ittiğim saltanatımdan bir yalnızlık vefalı çıktı, bir o kaldı. Gerçi o da kene gibi yapıştı bırakmıyor namussuz. Etrafta saki de yok ki bir kadeh daha şarap isteyim... Neyse sigara dumanıyla Azrail resmi çiziyorum ya bugün o da yeter. Kararan yüreğimi demir parmaklıklar arkasına bir atabilsem. Ya da ipini çeksem umudun. Hoş teröristin başı bile idam edilmezken benim ne haddime, bunaldım vallahi. O haddime değil, bu haddime değil. Ya bu ömür kumbarasından bir defa olsun şansıma mutluluk çıkmayacak mı ne? Hem nerde kaldı bu Saki? ....

...............Dudağımda hıçkırık gözlerimde yaş...............
...............Her boşalan kadehte bir umut arıyorum................
...............Varsın titresin elim boş ver arkadaş...............
...............Bir kadeh daha ver, ver yalvarıyorum................

Ömrün nesi kaldı eridi yavaş yavaş diyeceğim ama sanki bir güç eriyen ömrümü tekrar sertleştiriyor, hani maksat bir daha erisin. Ne kadar çile o kadar öfke. Ben sevmedim bu alışverişi… Nasıl devam ediyordu bu şarkı?
Ömrün nesi kaldı eridi yavaş yavaş, gönlüm kup kuru bir çöl susuzum yanıyorum. Sanki adam yıllar öncesinden ahvalimi görüp de söylemiş. En azından ağlamaktan iyidir be… Sırtımı Sıhhiye’ye, yönümü Cebeci’ye verip avazımın çıktığı kadar yüksek sesle bu şarkıları söylemezsem bana da Müslüm demesinler. Durun, durun hatlar karıştı. Mustafa’yım ben.tuttuğu bütün dallar kopan, yaslandığı bütün dallar eriyen. Hani her şeye amenna da hani şu el ele dolaştığımız dostların istikameti şaşmasa en azından. Ne yola gelir, ne yol verir. İstemem de artık. Ardımdan gelen benim gibi olsun. Bundan büyük beddua olamaz herhalde.

...............Doğduğum kusurdu yaşantım hata,...............
...............Ben isyan ederim böyle hayata...............
...............Kimim var gelip de elimden tuta...............
...............Yarab unuttun mu mahzun kulunu? ...................

Arabesk hayatımda satırlar arasını dahi tıka basa dolduran acılarıma gücüm yetmiyor. Sende bozdun düzeni Müslüm Gürses….
Ben gidiyorum. Hani işi erkeklik meselesi yapar gibi istenmediğim yerde durmam diyerek.
Görüşürüz Müslüm Gürses!
Görüşürüz ey ömrüm….

Mustafa Çelebi ÇETİNKAYA
03 temmuz 2007 Salı 15:05
____SEVDAZAN____