Arabaşı Adabı Şiiri - Nevzat Dağlı

Arabaşı içmeyen Karamanlı olur mu?
Siniyi, tası görüp şaşıran mahcup olur.
Her kaşığı sallayan adabını bilir mi?
Hamurunu çorbaya düşüren mahcup olur.

Hamuru kıvamında tutturmak marifettir.
Tahta kaşıklar ile yutturmak marifettir.
Çorbasında acıyı tattırmak marifettir,
Meyanesiz, bibersiz pişiren mahcup olur.

Arabaşı piridir Karamanlı Ak Hoca,
Kışın kaşık sallardı muhabbetle her gece.
Bu muhteşem sofranın kuralı vardır nice,
Sırayı bahanesiz aşıran mahcup olur.

Komşuluk, arkadaşlık buluşması içindir,
Dostlar ile yakınlık oluşması içindir.
Latife sevenlerin gülüşmesi içindir,
Sohbeti siyasete taşıran mahcup olur.

Arabaşı aşının zindesi Karamanlı,
Çorbasının tavuğu, hindisi Karamanlı;
Hamurunda has unun kendisi Karamanlı,
Karaman’ı silmeyi başaran mahcup olur.

Temmuz’da arabaşı içenler Karaman’da,
İçiyorken kendinden geçenler Karaman’da.
Bu aş için oraya göçenler Karaman’da,
Bunlara inanmayıp şaşıran mahcup olur

Çok güzellik saklıdır Nevzat’ın anısında,
Baba, ana aranır sofranın yenisinde.
Kimler ağırlanmıştır evinin sinisinde,
Yakınlık olmayanı üşüren mahcup olur.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat