Arabam Gider Şiiri - Salih Kozan

Arabam yoldaşım, Opel Astradır
Tümseği, çukuru yoklayıp gider
Benzini süperdir, yağı exstradır
Sanmayın sakın ha, koklayıp gider

Yapmıştım bakımı acep ne ola
Hızlı gidiyorken çekiyor sola
Bıkmaz otobandan, rest çeker yola
Takır, tukur edip tekleyip gider

Yolcular usanmış, araçtan bıkmış
İbreye baktım ki hararet çıkmış
Benzini gaz ile birlikte yakmış
Vallahi kesemi haklayıp gider

Zor günde lazımdır, insan insana
Kazalar gelmesin yaşayan cana
Düz yolda yatıyor bu araç yana
Derdime derdini, ekleyip gider

Kırk yılda bir kere köyüme gittim
Neler çektim neler kederden bittim
Yarı yolda durdu, gün boyu ittim
Arada huyudur bekleyip gider

Hız yaptım, çukurdan atlama yaptı
Motordan ses geldi patlama yaptı
Eyvah dedim blok çatlama yaptı
Tamirci cebimi paklayıp gider

Sonradan düzeldi yolda bir akış
Eğrim büğrüm yollar, birazı yokuş
İnekler yol kesmiş, istersen tokuş
Sarı kıza hafif, tıklayıp gider

Çatalçamda durduk verdik bir mola
Gezinip bakıştık sağa ve sola
Akşam oldu deyip düşerken yola
Nazlı nazlı bizi yükleyip gider

Köyüm Demirciler göze göründü
Tertemiz arabam toza büründü
Biz içinde o da, yolda süründü
Şükür yüzümüzü aklayıp gider

Tam karşıdan vurdu, güneş gözüme
Damla damla terim, aktı yüzüme
İsyan edemem ki şükür yazıma
Dedim Kozanoglu parklayıp gider