O Günlerden Birinde Şiiri - Haldun Kibar

O günlerden birinde
Yine geçmişe dair gül kokulu çıkarsamalarla
Ruhumla damağımdaki ağlama hissi arasında ortayı bulmaya çalışırken
Erdemliğin tahsilat kutuları arasındaki sınırını çizmiş oluyorum.
Lakin, on yedi yaşımda Nallı Pınar ovasında kokladığım, turkuaz rengi çay tanesinden sonraki ilk tefekkür denemesinin sınırları bundan müstesnadır.

O günlerden birinde
Ruhum ses ile söz arasında gün sayarken
Göğsümde açık kalmış radyo kanalının
Geçmişimi alıntılayarak tanıttığı İstanbul,
Yeni bir yafta kondururken gözyaşlarımın üzerine
ilk kez bir kadına şiir yazdığım o günde
Kaburgasından annemi yarattığım karanlık
Ruhumla olmasan da olur diye alay ediyorsa
Üstelik bu şiirden sonra çıkacak savaşı göze alacak kadar şiirsiz kalmışsam
Elimde doru bir gülün dikenlerinden başka silah kalmamışsa bugün
Sevgilim
Bu çoktandır Petrusun kayığından kovulmuşum demektir.
Fakat Constantinople’de betonarme selamlara karşı kazandığım hoş kokulu zaferlerden sonraki karaya çıkışlar bundan müstesnadır.

O günlerden birinde
Pürüzsüz kadifelerin ikiye bölündüğü
İncecik akşamlarımın ardından
Yolculuk denizlerinde rızkımın peşine düştüğüm sabahlar
Yağmurun hatıralarıma tuttuğu ritimle şahlanan ruhum
Bu şiire ses olamadıysa eğer
Ben ki o günlerde
Aziz sebastianlığın şark hizmetini
Anadolu topraklarında icraya soyunmuş genç bir şair olarak
İlk bakışta tanıyamadıysam Herakles’i
Sevdiğimin penceresinden
Şefkatli İnen’im yoksa bugün
Bu Mezopotamya’nın mavisi ile çölü arasında esir alındım demektir.
Lakin toprak ananın bana sürekli yalı çapkınlarını hatırlatması bundan müstesnadır.

Bu savaş benim değil sevgilim
Ben sadece bu şiirdeki avazın
Arno Nehrinin kenarında doğurduğu
Üç çocuktan
Ortanca olanıyım
Ne
Ruhum bu denli somutlaşmışken baş ucumda
Gençliğimin omuzuma sapladığı okların ruhuma işleyeceğine inanırım
Ne de
Varlığımı Yahya Kemal’e bırakıp
Sahici gemilerin gözyaşımla cilveleşmesine aldanırım.
Arabalı vapurun gözüme her şeyden daha soyut gelmesi bundan müstesnadır.

O günlerden birinde
Yolumun üstündeki yeniyetme bir karanfilin gölgesinde
Simsiyah bir kadını sevmeye uğraştığım o gün
Göğsümde uğultular eflake ser çekerken
Olanca gayretiyle hatırımdaki gemilerin şiir olmasına engel olan ruhum
Şehrin insanına savurduğum yaldızlı suskularımla övünüyorsa eğer
Eğer kalmadıysa kurtarılacak bir peygamber
Aşılacak bir dağ
Yahut savrulacak bir susku,
Günün birinde bu şiir ıhlamurlar altında okunacak demektir.

Sevgilim
Ruhum seni çok seviyor
Fakat
Gemiler ne kadar soyutsa
Ruhum o kadar mücessem