Arabalı Vapur Şiiri - İsmet Can

Göz kapaklarımda biraz ağırlık
Beynimde bir miktar boşluk
Yüreğimde hoşluk
Üzerimdeyse mayhoşluk var
Nedenini bilemediğim

Bir bebeğin ağlaması getirdi
Beni kendime
Gerindim
Kollarımı iki açarak
Yanımda ki koltuk boş Allah\tan
Etrafıma bakındım, bir an
Otobüs penceresinin camından
Ve benden başka yolcu kalmamış içeride
Arabalı vapurda olduğumu hatırladım hemen
İçimi ısıttı eve yaklaşmam
Derin bir nefes alıp verdim
Rahatlamak için
İnsanlar geziniyordu, vapurun muhtelif yerlerinde
Durmak olmazdı elbette
Otobüsün içinde böyle

Deniz kuşları karnavala çevirmiş
Suyun yüzeyini
Plankton bayramı yapıyorlar
Besbelli
Vapur
Kendi halinde yüzüyor Pendik’e doğru
Rüzgâr itiyor sanki
Serinliğin
Kılcal damarlarıma işlediğini hissediyorum
Rüzgârın ivmesi tokatlıyor yüzümü
Saçlarım kafamdan uçacak
Ruhum bedenimden kaçacak gibi

Ağzımı sulandırıyor
Susamlı sıcak simit
Vapurun rota yönüne oturmuş
Yolcuların çoğu
Notaların farklı tınıları misali
Ses çıkarıyor insanlar

Ve o anlardan biri
Arabalı vapurda demli çay içmek
Bayılırım bu anlara
Eğer, ellerinize rüzgârın soğuk eli değdiyse
Zevk halini alır tutmak
Çay bardağının sıcaklığına
Ve bir de simidin kavalyelini eklersek
İlk yudum
Buluşurken iç azalarla
Uyandırır içteki tüm dertleri
Köz olur volkanlar
Çağlayanlar ayrı akar, o sıra
Çayın içine yüklerim tüm sıkıntıları

Dertlerin çokluğundan olsa gerek
Çayın dem yoğunluğu
Şeker
Her ne kadar tatlandırsa da dertleri
Deminin acısına ancak denk gelir
Çayı demleyenin maharetinden mi
Yoksa
Çaya karıştırdığım dert sızılarından mı bilinmez
Mayhoş, acımsı bir tadı var
Hani derler ya
Çayda demini almış doğrusu
İşte aynen böyle

Ben
Çayın kızıl sıcağında
Dertlerimi yüzdürürken
Bende
Boğazın soğuk sularında yüzüyorum
Neyseki artık
Arabalı vapur kıyıya yanaşmak üzere
Zamanı geldi
Çayın bitimiyle, dertlere ara vermenin
Şimdilik hoşçakalın
Dertler
Plankton avcısı martılar
Boğazın serin suları
Ve Arabalı vapur

İsmet Can