Arabalı Vapur Şiiri - Fatih Lâl Tuna

günlerden pazartesi
ve hayli vakti var cumaya
sevmeye ve mutluluğa hayli
seni görmeyeli epey zaman oldu.
Gözlerine bakmayalı, sesini duymayalı...
Acaba hala bıraktığım gibi?
hüzünlü mü gözlerin...
günlerden pazartesi
ve hayli vakti var cumaya
Sen sevgilim; bensiz hangi gündesin.

bu sensizlik nasılda çoğalıyor, kalabalıklarda.
Arabalı vapurlar gibiyim bu ara;
yürek yürek insan taşıyorum tüm yüreksizliğime rağmen....
Denizim, bu ara buhranlı, doğmayacak bir güne gebe...
oysa ben; ne denizler aşmıştım;
peki söyle bu korku niye..

demir alın! gidiyoruz bu gece...
Yıldızların yağsın bu gece üzerime...
yoksa yine kaybolurum, ışıksızım...
Yalnızlıktan dem vuracak değilim
biliyorsun yalnızım.

hangi yakandan kalkan vapur
söyle; hangisi çağırıyor beni.
Ben hangi liman da ineceğim..
hangi limanın bir köşesin de
sensizlikten öleceğim...

limansızım...
Her şeyinden vazgeçtim..
bundan sonra ben; sana uzaktan bakarak..
iki yakan arasında, gidip geleceğim...