Arabaci Hilmi Şiirleri - Şair Arabaci Hilmi

Aşk dediğini anlatmaya çalışan olursa,
Yalandır ne söylerse, dinleme; aldırma!
Aşk dediğini kim anlayabilmiş ki sonuçta,
Aşk dediğin senin onu hissettiğin şey, ama;
Kelin ilacı olsa kendi başına sürermiş...

Ey gönül,
Gözler parıldar,
Dudaklar düğümlenir,
İnsan mıhlanıverir,
Ama fırtınalar sadece sende kopar...

Ben bitirdim yüreğimdeki sevgiyi,
Bir söz bile söylemene gerek yok,
Umarım sen bulabilmişsindir birini,
Mutlu ve güvende hissettirecek seni,
Her gece yattığında yatağına...
Kendimi öldürmeyeceğim,

Kaç zaman oldu evime uğramayalı,
Uzun zaman oldu yolları aşındırmaya başlayalı,
Sen yokken tadı yoktu hiçbirşeyin,
Kendimi savurdum ordan oraya unutmak için...
Geceler karanlık, geceler sisli,
Elimde bir kalem, önümde kağıt,

Soğuk bir Salı günü,
Ve bir gardayım, amaçsız,
Garda kimse yok, ıssız...
Elimde sıcak bir çörek,
Ve dudaklarıma deyen bir alev gibi çayım...
Elimde gazetem,

Dün gece seni düşündüm,
Gözüme uyku girmedi...
Kalktım usul usul,
Dünya uyanmasın dercesine,
Üstüme yırtık paltomu aldım,
Hani şu seninle ilk tanıştığımız gün giydiğim,

Gülüşünde bile bir küçümseyiş,
Sevişinde bir hor görüş vardı...
Sevmeyişin zulümseydi,
Sevmen ölüm fermanı...
Nasıl bitirdin beni sen,
Nasıl izin verdim ben?

Arkamda uzun bir hikaye,
Ve herşeyi bırakmışım geride,
Sadece gururum hala benimle...
Yollar bana yaren olmuş,
Gönlümün aradığı sessizlik ve huzurmuş,
Gönlüm aradığı huzuru yollarda bulmuş...

Gecenin içinde yanar bir pencere,
Aydınlatsın diye giden yolu evime,
O sıcacık tabloyu çok severim,
Ne kadar sıradan gelse de...

Yorgun bir gün bitmiş,

Mutlu bir günün gecesinde,
Seni bekleyen biri yoksa evinde,
Sevincini paylaşacak seninle,
Zavallı gibi hissedersin, güçlü de,
Aşk gizlidir böylesi gecelerde...