Arabacı Şiiri - Harun Kıdı

İndir beni arabacı ilk durakta,
Yorulunca atların dur konakta,
Islansam da yağan bu sağanakta;
Korkma, sönmez bu yangın arabacı.

Bahar vardı arabaya binmeden,
Dön sen geri mevsim kışa dönmeden.
Dinmez bu yangın son yolcu inmeden.
Bulutları ağlatma arabacı.

Yorma beni dur artık arabacı,
Nedir bu kırbaca dolanan acı?
Varsın bitsin tekerlekteki sancı.
Yeter inletme beni arabacı.

Düştü bak sararan son yaprak,
Yol tükendi bu geçtiğin son durak.
At beni kaç dolu dizgin koşarak.
Ne olur dönüp bakma arabacı.

Kaldırma atları şaha yok halim,
Olmasa da yürümeye mecalim,
Yola değil yolcuyadır celalim.
Sızlansam da yürürüm arabacı.

Sendin şu dünya da bana en yakın,
Gidince köye geri dönme sakın.
Dönünce köşesinden yüce dağın,
Unut gitsin bu genci arabacı.