Ara Vermissin Şiiri - Mümtaz Lütfi Özsoy

Dünya meşakkatin bahane edip,
İnsanlığa biraz ara vermissin.
Garip ekmeğine katık ararken,
Senki ona geçmez para vermissin.

İyi koku alın,ekmeden biçen,
Otlakçısın derler, genede içen.
Hak hukuk dinlemen, en öne geçen,
Sanki bir yaşlıya sıra vermissin.

Kuruntuyla kibir imana zarar,
İçi boş bir cüzdan ne işe yarar.
Sefilim acıkmış, bir lokma arar,
Bal diye aldatıp, şıra vermissin.

Haksız iken bile gür çıkar sesin,
Zalim mi, zorba mı, bilmem ki nesin.
Ozanın derdidir duyurmak sesin,
Bağlama isterken, cura vermissin.

Mümtaz der diyecek çok söz var bende,
Utanmak, sıkılmak yok o beden de.
İnsanlık, minsanlık bulunmaz sende,
Bence sen onları, zara vermissin.
Mümtaz Lütfi Özsoy