İçten içten ağladık ömrü hüzne boyadık,
Yetmedi mi yandığın bir nefes al ara ver.
Her yüke sırtımızı, gama göğsü dayadık,
Yetmedi mi kandığın bir uzak kal ara ver.
Nice nimeti vardı görmeyip gölgelendik,
Hisse pay edilirken en başından elendik,
Yine de elde neyse kadir kıymet bilendik,
Yetsin yeter andığın bir bırak sal ara ver.
Felek tutar yakandan bir araya yığılmaz,
Sabır taştı nihayet çatlasa da dağılmaz,
Sine derya ya mecra nehir ile boğulmaz,
Yetti bu dayandığın bir tuhaf hal ara ver.
Menzile varamazdı, her hayal vurulurdu,
Kabuslar vücut bulur, baş uca kurulurdu,
Bahtın yarışır olmuş, ilkin kim yorulurdu,
Yetti ter boyandığın, bir mola al ara ver.
Hasretlerle dövüldü sevda masalın bile,
Ferahlık bulmak nerde, çıkardı falın çile,
Gününün tadı yoksa hayrı yok balın dile,
Yetti vardır sandığın bir yere çal ara ver.
Bir ara ver olmaz mı deli gönlüm bir ara,
Ne övmeye güzel bul ne silmeye kir ara,
Kaldırsa kasvet seni, yum gözünü firara,
Yetti bak uyandığın, bir düşe dal ara ver.
14.11.2021
Erkan SaltanKayıt Tarihi : 18.8.2022 09:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erkan Saltan](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/08/18/ara-ver-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!