Ara Soğuk Şiiri - Şaban Eroğlu

- Düşündükçe soyutlaşıyorum hayattan.

Mutlu bir tablonun içinden izliyorum insanları. Derken, aklıma esiyor, seni anımsıyorum. Etrafımı kapatan şey, koşarak uzaklaşıyor, yutuyorum soğuğu. Geceyi, gökyüzünü, rüzgarı yutuyorum.. Üşüyor gibi oluyorum. Derken, aklıma sen geliyorsun.. Canımı yakıyorsun.. Kurak bir mevsim gibi ısınıyorum.

- Hayatı akışına bırakmak, yolunu kaybetmektir.

Kayalıkların arasına sızmış su parçaları gibiyim. Dalgalara mahkumum. Gözlerin beni nereye sürüklerse, oraya savruluyorum. İnciniyorum, gülüşlerim yırtılıyor. Kimileri bunu bilmez, kimileri sevmeyi de bilmez. Sen onlara uyma, çünkü ben seni seviyorum.

- Söylediklerim, duyduklarını kapsamıyor.

Söylediklerimin senin umurunda olmadığını biliyorum. Bunu biliyor olmam seni rahatlatıyor ama benim bunu hissediyor olmam, üzücü. Söylediğim şarkıların seninle ilgili olduğunu hissetmeni istiyorum. Çünkü ben bunları dinlediğim zaman, zamanın hiç de var olmadığını düşünüyorum. Çünkü ben bunları dinlediğim zaman, aklımda sadece sen oluyorsun ve bu, gerçekten boktan bir durum.

- Koşsak bile zaman kaybediyoruz.

Günler sonra seni gördüm ve bana nasıl olduğumu sordun. Yorgun, dedim. Bitkin, kaybolmuş.. Birileri gittikçe kaybolan şeyler vardır, dedim. Çünkü yollar zaman alır.. Ve senin gittiğin yollar, benim yaşayacağım tüm zamanımı çaldılar..

- Uğruna ölmeyi değil, uğurun olmayı istiyorum.

Sensiz olmak bana bir şeyleri öğretti ve öğrenmenin kötü olduğunu anladım. Çünkü öğrendiklerim seninle ilgiliydi, içinde sen geçiyordun. Hatta, her ne kadar sen hissetmesen de içinde biz geçiyorduk. Ama sen bilmiyordun. Çünkü henüz söyleyemedim, seni hâlâ seviyorum..

- Çoğul cümleleri yalnız insanlar kurar.