Islak kaldırımlarda sesini duymasaydım Petra,
Bir mayhoş koku vuruyor ayrılık ertesi hasretime.
Şimdi durup da gitme uzaklara.
Yetişemem arkandan koşsam bile.
Sana ağlamayı öğreten bendim.
Vicdanına vurma hicran zincirini.
Petra niye dinlemiyor beni gözlerim?
Sil dudaklarımdan hüsranın rengini.
Sokaklarda, meyhanelerde, yollarda çamur,
Sana yakışmaz kirli düşlerde, çirkin geceler.
Petra gitme, dön geriye, biraz daha dur!
Benden başka seni kimler dinler?
Ve sen gittin mi gökyüzü yırtılır,
Patlar sokaklardaki tüm lambalar.
Evler ortadan ikiye ayrılır.
Gözlerin olmadan Petra bu şehir karanlık kalır sabaha kadar.
Kayıt Tarihi : 27.7.2013 22:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!