Ara Sıra Essen Nefessiz Saatlerimde

Bir rüzgar esti aşağıdan yukarıya ılık ılık
Gözlerime ışık ciğerlerime oksijen doldu
Nefesim açıldı umutsuz bakan gözlerime umut doldu
Ne güzel estin sen bu hüzünlü mevsimde

Göz bebeklerim umuda ışığa yöneldi
Yüreğimin öyle bir yalvarışı vardı ki
Yerinden fırlayıp atlayacak gibi
Ara sıra es ne olursun nefessiz saatlerimde

Bir hayal gibi estin de geçtin
Yetmiyor bana bu kadar yetmeyecekte
Hiç yoktan iyidir diyorsan eğer
Ara sıra essen nefessiz saatlerimde