Ara Sıra Şiiri - Özdemir Aydın 2

Ara sıra gel öyle haber vermeden,
Karınca kararınca,
Hava kararınca,
İsmini mırıldanırken,
Bir tutam kokunu sürün gel.

Ara sıra gel öyle haber vermeden,
Fakirhanemin ışığı yanarken,
Yüreğim dağlanırken,
Çayım demini almışken,
Kilim desenli kuşağına acılarını sıkıştır,
Al yazmanı bağla gel.

Ara sıra gel öyle haber vermeden,
Bazen bir hüzzamla,
Bazen bir türküyle,
Adını koymadan,
İsmimle çığırmadan, bilmezlikten gelerek
Yolum buradan geçiyordu, uğradım de, gel.

Ara sıra gel öyle haber vermeden,
Yolu yormadan,
Kabe'yi yıkmadan,
Gülü incitmeden,
Dillere düşmeden,
Çöllerde üşümeden,
Gövdem yıkılmadan,
Küllerim soğumadan,
Sesine ihtiyacım vardı de, gel.

Ara sıra gel öyle haber vermeden,
Bir şeyi bahane diyerek ,
Mesala çayım vardı, şekerim yoktu de,
üşüyordum de.
Ocağım tüterken,
Yaralarım azmışken,
Yüreğim burkukken,
İsmini mırıldanırken,
Çayım içmeye hazırken,
Boşver kim ne derleri,
Çık gel işte.