Ara Sıra Şiiri - Erdem Köroğlu

Ara sıra gelirler bana bilir misin?
Ve en kalabalık gelişlerinde
Duymak isterim sesini.
Öyle ki çorak toprağın su özlemi gibi!
Ne olur hor görme bu faniyi.
Bu fani ki biraz deli, biraz da serseri!
Dedim ya ara sıra gelirler bana diye.

Ara sıra bir ağlamak düğümlenir boğazıma.
İşte o anda bir taş gibi oturur gözlerin içime.
Paramparça olmuş ellerim sarılır düğümlere
Açılmaz ve kanar ellerim inceden inceye.
Bilirim ki o gözler öylece oturdukça içimde
Ne bu düğüm çözülür, ne bu yaşlar kesilir.

Ara sıra dalıp giderim anılara
Orada unuturum da kendimi zaman, zaman.
Sonra seni düşünürüm sensizliğin içinde.
“Anılar mı, sen mi? ” sorarım kendime.
Karar vermek zordur bilir misin o anda?
Ve ben sensizliği alır anılara giderim…