Ara-(ma) yış- Şiiri - Seçkin Tok

artakalanlar sezilerin ilki
karalıyorken sızılar yaşamı(mı)
ruh*un sesi içine tıkalı
yarı çıplak bir amaca giderken
-hiçbir daimalığı olmayan
biraz korku gibi
bir şey...-
oyun tek perde...

tüm ısrarım yetmedi çözmeye
bir dünyadır, deyip
geçmek
-tüm öncelerdeki gibi
geçiştirmek-
istedim

ne anladım bu zamana kadardan
bir büyü-yorum dedim
bir büyüğüm...
gururumu okşadı her oluş anı
ve bıraktığı iz
çelişki
oldu hep...

bu anlatı
tarzım değil
ve ne belli bir o tablom
-karakterim
tecrübeyle inşa hâlinde mi(!) -
oldu

bir küçüklüğüm oldu
bir insanlar
bir kader
-günah keçisi-

ve
bir alnım açık
bir soyunuk
geziyorum caddelerde
sokak aralarında hatta...

kimse anlamaz, der insan
böylemsi bir durumda
ben diyemiyorum
hiçbir şey(i) ...

ben
kendim(i)
anlamıyorum
ben hayatı<(mı)
anlamıyorum

yaşam mı benim...
ben mi yaşamın...
anlama(k) istiyorum

biliyorum
bu misaller tanık olacak
en iyi anla(t) malara
temel
-kaynak-
aynı yer...

her ufalmış amaçta
her yılmış yordamda
çözülmesi gereken ve çözüldüğü sanılan
bütün düğümler sonrası
aynı amaç
tek

neden yol bir şiir oldu
hiç fark etmez
iki çizgi arasında tek yol var
ama bir çok boşluk
ve
boşluğu anlamaya
insanın
gücü yetmez
boşluktaysa eğer...

yoksam
bundan da mı şüphe duysam

bitiremeyiş
ve çırpın(may) ışlar
geleceğe belâ...

ey yüce
benim gözüm
hiç doymadı
gönlüm
hiç doymadı
gönlüm
ve aklım
aç kaldı
aç kalktı sofradan

ben hep aç kaldım
gönlüm de
hiç doymadı

çeliş(ki) ler
dünyam<(da)
yaşayışım
anlam kargaşalarına müsait
çıkarını bulursa aklım
gönlüm ona duacı

yaşam(ak)
su içmek kadar basit
su içmek kadar zor

doğru çok
gerçek tek
her konuda...

her konunun temeli
aynı gerçek
gerçek tek

dil söyler sadece
-aklın elçisi-
inanmadan
bilinç altın mı yoksa inançlarındır? ...

doğru inandığın...
gerçek bilmediğin...

gel gör ki
benim dilim
-her ayrı anda-
ayrı şey söyler...

*ruh = akıl + gönül

SEÇKİN TOK
24.04.2006
06.07