Ara Kendini Şiiri - İbrahim Okur

Işık ol aleme, aydınlat yolu,
Hesap et incele,tara kendini.
Yaratılış sırrın, bilmeyen kulu,
Hakkın kantarına, vura kendini.

Vücut iklimini,boşa yoranlar,
Hakka hakikate,şaşı duranlar,
Bozulmuş mayası,dışa vuranlar,
İbret alem bakıp,göre kendini.

Salma hâ insanı,hayal peşine,
Alma hâ ahdını,gelir başına,
Bağda vurma sakın elin işine,
Dönde bak nefsine,ara kendini.

Aklı olan kullar,tefekkür eyler,
Bin kere düşünüp,özünden söyler,
İsyana düşenler,sonunu neyler,
Tevbe eyleyipte, sora kendini.

İbadet eyleyip, divanda ağla,
Günahı terkeyle,gönlünü bağla,
Ömrü billah daim,bıkmadan çağla,
Balık deryalarda,yora kendini.

Ömür tamam olup,saçın yolmadan,
“Ya ley tenî küntü turab” olmadan,
Şimdi zaman vardır,dara kalmadan,
Vaktini bil sokma,zora kendini.

Geldi mi ecelin,geriye salmaz,
Kıyamet gününde,çaresi olmaz,
İsrafil üfürür,zamanın kalmaz,
Tedbir al hazırla,sura kendini.

Figani gel etme,açma yaramı,
Aşık maşukuna,yazar meramı,
Bu günden tezi yok,vermem sıramı,
Tabip olan bakıp,sara kendini.

22/02/2001- Aşık Figani