Ara Çağrı Şiiri - Hasan Hüseyin Kaynak

ara çağrıdır bu,geçmiş zamanın gölgesinde
biliyor musun sen gittin dağlar yıkıldı
bir yerlerde bekliyor korku ve keder
son bulmadı bu acı hiçbir zaman
bir bildiği vardır her halde deli rüzgarın
menekşe kokulu hülyalar gelir bazen aklıma
yorgun akşamlardan artakalan bir hüzündür yokluğun
biliyorum şimdi sen yoksun akşamlar daha bir karanlık
ama bil ki sensiz bir yanım hep eksik
sabrı kuşandım sessiz kış gecelerinde rüzgar kapımı dövdüğünde
kaç bahar geldi geçti kapımızdan sanma ki ak düşmedi siyah saçlarıma
ölüm ensemizdedir her an var olmaksa bu dünyada bir kuş misali
beklenmedik bir anda yine gelirim,
inan ki vazgeçmem delice sevdalanmaktan
ara çağrıdır kimi zaman beklenmedik anda gök yükünü yüklenmek

ıı
ve çektin gittin bir hazan mevsimi ardına bakmadan
dağların gölgesi düşmüştü ovaya,dün gibi hatırlarım
dudakların titriyordu geriye dönüp bakmadın
biliyorum yangınlar çıkardı tanyeri ağardığında
vazgeçmezdin bir bildiğin vardı bilirim
ama görmezden gelemezdim çocuksu yüzünü
seni her gördüğümde yangınlar çıkardı bağrımda
bir ceylan kaçardı her gece sonsuzluğa
uzanırdım akşamları hep yıldızlara
yıldızlar gölgelenirdi sevdaya tutulmuşçasına

ııı
ve sessiz bir çığlıktı gecenin ayak sesleri
gün küstü dağın ardındaki ışığa
ta uzaklardan gelen atlıların naraları içimde biriken yalnızlık
hani sen sonsuzluk ırmağında yıkanırdın
kuşlar kanat çırpardı yine yalnızlığa
kaderin cilvesi değil mi ki ayrılık
sevda bir kuş kanadında yüklü
gebe kalmış dağlar bilirim ovalara
karıncaların ayak seslerindedir intizarım
ve sen çekip gitmiştin gelmemek üzere