Ara Beni, Ölüm Kurtuluşsa

Hayat senin için yaşanılır gözükmüyorsa, uzattığın ellerin kaypak avuçlarca tutulup, kanı kuruyuncaya kadar istismar edildiyse ya da boşlukta asılı kaldıysa ve sen kendi güvenini kendi suratında bir şamar gibi hissettiysen, ara beni, birlikte ölelim ölüm kurtuluşsa...

Güvendiğin beyinlere açtığın beynin, şüphe içinde içi kir dolu tırnakları taşıyan parmaklarla deşelendiyse ve sen kendi beyninin ekinin tozundan rahatsızlık duymaya başlayıp çıkmazlar içinde boğuşuyorsan, ara beni, birlikte ölelim ölüm kurtuluşsa...

Ummanlardan hacimli anayüreğin, barındırmaktan haz duyduğun kalıcı canlarca terkedilmişse ve sen yüreciğinin gerçek kanı olan o canları tüm dua, yakarı ve telepatiyle tekrar yüreğini ısıtmaları için üç adım ötene getiremiyorsan; bu özlem beynini yeyip-bitiriyorsa, ara beni, birlikte ölelim ölüm kurtuluşsa...

Sevmeye ve sevilmeye susuz ruhunu ve vücudunu, sevmeye ve sevilmeye susuz olduğuna inandığın bir karşı cinse güvenle ikram ettikten sonra ruhunun ve vücudunun sömürüldüğünü görüp, beyninin de boş bir arı kovanı olduğuna inanıyorsan; ara beni, birlikte ölelim ölüm kurtuluşsa...

Düne kadar sımsıcak bakışlarına titrek meltem rüzgarı gibi karşılık veren dost bildiklerinin bakışı, bugün balık bakışına döndü ve sen insan bildiklerinin insanlıktan çok uzak olduğunu kavradıysan ve bunca zaman onlara verdiğin saniyelerin ömrünü bitirdiğine inanıyor da ölmede çare buluyorsan, ara beni, birlikte ölelim ölüm kurtuluşsa...

Aldatılmışlığın derin acısı gözlerinin önüne tavanda bir ip, mutfakta bir gaz, duvarda bir priz, rayda bir tren, yolda bir kamyon, vadide bir su getiriyorsan ve sen son kararını vermişsen, ara beni, birlikte ölelim ölüm kurtuluşsa...

Yaşayamadığın romantizme uygun kişi ve ortam bulamadıysan, fantezilerin düş ve hayallerden öte gidemediyse, boşlukta kararsızlık içerisinde bocalıyorsan, ara beni, hayat yaşanmaya değer mi, birlikte deneyelim, hayat yaşamaksa…