Ara Beni-bul Beni Şiiri - Kazım Gök

Senden kaçarken sığındığım derin kuyularda
İçinde kaybolduğum dehlizlerde ara beni
Canımı yakarak içimde sakladığım sıcaklığında
Hiç sönmeden yanan ateşinde bul beni

Bir yudum suyu özlemle bekleyen öksüz toprakta
İçindeki tohumu kurutmamış vefalı nemde ara beni
Yağmurun yağmasını hasretle bekleyen çöllerde
Sıcaktan yanmış boynu bükük kaktüslerle bul beni

Sokaklarda kalan kimsesiz şarkıcının kemanında
İnim inim inleyen çaresiz nağmelerinde ara beni
Çok sevmiş ama sevilmemiş dilencinin el açıp
Derlemeye çalıştığı sevgi sofrasında bul beni

Yokluğunda titreyerek üşüyen bedenimde
Ela gözlerinle yaktığın yüreğimde ara beni
Yıllarca içimde yanıp durmuş kor ateşini
Söndürmeye gücü yetmeyen gözyaşımla bul beni

Sana pervasızca harcadığım yıllarımda
Sensiz solup giden gençliğimde ara beni
Ak düşmüş saçlarımla kırışmış tenimle
Hala yolunu beklerken köşe başında bul beni

Seni görmeyince fer kalmamış gözlerimde
Sana gülüm diyemeyen dillerimde ara beni
Senin sesin olmazsa işitmeyen kulağımla
Derman olmadığın ümitsiz dertlerimle bul beni

Sana uzanan elimle saramadığım kolumla
Sana doğru gidemeyen ayağımla ara beni
Seni düşünmesin diye kavga ettiğim aklımla
Yara pere içinde kalmış gönlümle bul beni

Aklımı yitirince akıl hastanesinde köşede
Delilerin arasında tek başınayım ara beni
Gözlerime derin bakınca hatırlarsam seni
Kısmet nasip değilmiş de yine de bul beni

Yıllarca içimde seni öldürmeden yaşatan
Kanımdan soluduğun oksijende ara beni
Sırf sen içimde yaşıyorsun diye nefes alan
Yorgun düşmüş halsiz bedenimle bul beni

Bu dünyada senden ümidim kalmadı artık
Yaş geçti ömür bitti ölüm yaklaştı ara beni
Senden önce ölünce beni görmek istersen
Sevilmeyenlerde mezar taşım yok bul beni

Sensiz hayatta yaşamakla ölümü ayıramadım
Mahşerde herkes hesaba çekilirken ara beni
Amelimiz güzel olursa seninle gidelim cennete
Öbür dünyada görmek istersen gel bul beni