Ara beni Şiiri - Ahmed Ayhan Sağır

Alıp başımı gitsem meçhul olan diyara
Bir gün kalbin sorarsa sizde ara sen beni
Tenha yalnız ağıtlar gönlüm üstünde yara
Yokluğumda ruhumu bizde ara sen beni

Gündüz hatırladığım rüyalarda sen vardın
Önce yakıp kavurdun sonra yaramı sardın
Her an cinnet geçiren volkan içinde nardın
Ateşi suzan olan közde ara sen beni

Hiç ömrümde görmedim ne baharı ne yazı
Nice viran olsam da varlığım buna razı
Bu hicranla yaşamak belki anlımda yazı
Meğer ıstırap neymiş gizde ara sen beni

Sevda yolcularına nice tuzak kurulur
Adem oğlu böylece iddasından vurulur
Teslimiyet siz gönül bilmem nasıl durulur
Bozkırlarda çöllerde düzde ara sen beni

Bahtı kara kuyular Yusuf’la gelsin dile
Müştak oldu cemale sarayda banu bile
Ağlasın Yakup olan tarifsiz özlem ile
Kokusuyla açılan gözde ara sen beni

Sorar mı bakışların sevdamızı her yere
Cevabını alırdın bir kez sorsaydın ser-e
Böylesi dingin hayal mutlak vuslata ere
Sırça bir umut gibi özde ara sen beni

Ömrümün son çağında baharımı bulduğum
Her anımda gönlümün hasretiyle olduğum
Münzevi gecelerin deminde kaybolduğum
Gözyaşıyla söylenen sözde ara sen beni

Bozulan sensiz kalan mekân içinde ezgin
Oldum kendi dünyamda yargılanan bir gezgin
Bilaloğlu mutluluk umut muştusu sezgin
Kendi kalbine basan izde ara sen beni