Ara Şiiri - Serkan Doğan

Ara

yüreğim sendeledi derinde
ay bulutları gömüldü
ve gölgeyi doğuran ışık söndü.
..
odama yabancılaşan kaçışların adımları soğuk
koğulan şeytanla eşinin izdivacı
kadar dar soluklu ve lekelisiniz
gündüzüne özenen bir bedende
kızıla dalıp boğulmuş dudaklarınızı
saklayamazsınız ateş dolusu öpüşmenizi
..
cennet uzak ve yitiktir kirli kisvelerde
araf ise rafa kaldırılmış şık defterlerde,
kudüs şehri gibi zarif
karanlıktaki fırtına
seni andığımda yağmurlar yağdıran
utancımın kaldırımında
kimse anlayamadı ki yalnızlıkların
yıkıcı bir yanının olduğunu
senden başka ayyüzlüm özleminin
felaketler doğurduğunu
kimseye söyleyemezdi sezse de
anıların yanılmaz hafızası.
balçığa saplandığı söylenen
hüzün çöllerimiz ne yöne düşerdi
ey, herşey çok saf olmalı
diyen zübdesi silik kanat uçlarımın
tanığı suçlu semada masum kulaçlarımın
yetişmediği yere yeten zamanın kölesi
ışık saçan altın yayım ve arzu oklarım
kulu olduğuma isyan etmekten
korkarım ve yakarım gemileri sahilinde
kalbimi bir kere bıraktığım,
yalan değildir ama mısralardır
hiçliklerde aradığımız aşkımıza çağıran.

(Yedi İklim 111/13)

Serkan Doğan
Kayıt Tarihi : 1.10.2003 22:55:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Serkan Doğan