Ar Perdesini Aralayıp Şiiri - Salim Erben

Düşünüyorum koymadığım adını
Ne zaman düşsen aklıma
Düş dağlarım da bir yolda
Koşmak ister dizlerim
Kör pınar gibi çekilmeden
Damarlarımda kan
En ıssız yerinde ormanın
Yazmıştım genç ve
Kızıl bir çama
Adım kalsın diye hatıra
Bir dağ kavağı
Kartal yuvası vardı yanında
Çamrakmı çifte pınarmı
Bende yaşlanıyorum galiba
Ne zaman bir hayal kursam
Okunmamış bir kitaplar gibi
Tozu kalır raflarımda
Ne zaman bir yol düşlesem
Sıladan yana bir yarım ölüyor
Ne yana baksam iblisin
Çocukları arsız arsız gülüyor
Ben geç kalıyorum baharda
Son
Ar perdesini yırtıyorum
Kapatıyorum ağzımı
Basıyorum küfürü
Gelmişine geçmişine
Şu dünyanın gün görmemişine
Şu gurbeti icat edenin ebesine
Varsa günahı benim boynuma
Ey akçakışla
Geç kalmış gibi bilirim
Yarasız çıkılmaz yüce dağına
Bütün kederleri topladı yüreğim
Avuçlarıma doldurup
Çamdan düşen sarı sakız gibi
Düşmek isterim bereketli toprağına