Ar-ka-daş Şiiri - Fatih Eren Osmanoğlu

Ve sonunda arkadaşlıklara da küstüm
Hani o gün arkadaş kalalım diyordun ya
Hani o gözlerinin içine bakmaya korkarken ben
İki kelime edemeyip tir tir titrerken
Daha sert çekerken sigaramın dumanını
Ve sende arayarak gönlümün dermanını
Nemli gözlerimi saklarken senden
Hani beni sevdiğini söylüyordun ya
Ama sadece arkadaş olarak
Ve sonunda arkadaşlıklara da küstüm

Oysa neler düşünmüştüm dün gece
Yarın demiştim güneş hiç batmayacak
Şehir artık geceye bir asır aç kalacak
Ne bir yıldız ne dolunay olacak
Siyah artık yalnız gözlerinde
Ve tuttuğun o takımda yaşayacak
Hangi gömleğimi giyseydim acaba
Akşamdan boyadım ayakkabımı
Unuttuğum bir şey vardı galiba
Evde mi bıraktım yoksa aklımı
Ah deli kalbim
Oysa neler düşünmüştüm dün gece

Artık sen olmayacaksın
Şarkılar da olmayacak seni anlatan
Birlikte söylediğimiz “Yalnız İnsan” da
Sadece şiirler kalacak sevgiyi haykıran
Şiirler içinde yalnızlığı barındıran
Ve kalbim olacak düşler kuran ardından
Ve umutsuzca gelişini bekleyen gözlerim
Bilmem, kaç yıl yollarını gözlerim
Bir de odam olacak yalnızlığımı paylaşan
Düşlerimi yetiştireceğim küçük bir bahçem
Ve tek aşkım, tek mutluluğum Fenerbahçe’m
Bırak arkadaşlığı falan
Biliyorum artık sen olmayacaksın

Ama üzüldüğümü düşünme buna
Zaten sen eskiden de yoktun ki
Bakma öyle solgun durduğuma
Yalnız hayal kırıklığı bu yüzümdeki
Olur ya yarın başkasını bulurum
Üstelik senin gibi çirkin de olmaz
Ben senin aşkından tez kurtulurum
Sanma ki kalbimde o yerin dolmaz
Unutma saltanat sultansız kalmaz
Ben senin neyine vuruldum bilmem
Belki gözlerinin karanlığına
Gülüşünün aydınlığına belki de
Ya da kaynattığın bir demlik çaya
Susmak bilmeyen çenene
Yani doyumsuz sohbetine
Senden ayrı yaşayabilir miyim dersin
Yine de üzüldüğümü düşünme buna