Ar Edin Birazcık Şiiri - Salih Yıldız

Vahşete bürünmüş, tekmil insanlık
Âdem’in,(a.s.) Havva’ya aşkı nerede?
En koyu sevgiler, kısa bir anlık
Rüzgârın havaya, meşki nerede?
Vahşete bürünmüş tekmil insanlık.
Testere, gitar ve çöplük karanlık!

Leyla, mecnun kalmış, eski çağlarda
Şimdiki sevgiler, idam fermanlık
Vahşi kurtlar ulur, mamur bağlarda;
Kan intikam nefse, şifa dermanlık...
Leyla, mecnun kalmış eski çağlarda;
Sevdaları mahpus, sisli dağlarda!

Bu nasıl sevgili, bu nasıl âşık?
Bir şuur koymadı, aldı sağlarda;
Kendiyle kavgalı, kimle barışık?
Ahtapot misali, sarmış ağlarda;
Bu nasıl sevgili, bu nasıl âşık?
Çocuk yaşta sönmüş, gönlünde ışık.

Nerede Ferhat’tan süzülen sevgi,
Şirin’i mest eden, övgü nerede?
Para pul pek çok ya, nerede bilgi,
İnsanı yücelten görgü nerede?
Nerede Ferhat’tan, süzülen sevgi;
Bir böcek ezilse, üzülen sevgi! ?

Uyuşmuş beyinler, anlamak çok zor,
Düşmana mülayim, sevgi nerede?
Sevgiliyi kesen, yutmuş yaman çor,
Aciz’e düşküne, ilgi nerede?
Uyuşmuş beyinler, anlamak çok zor;
İnsanın durumu, cehennemlik kor!

Yapan yapmış, birde koruyanı var,
Haklıyı koruyan, bengi nerede?
Bakanı, karnını doyuranı var,
Garibi koruyan dengi nerede?
Yapan yapmış birde koruyanı var,
Ar edin birazcık utanmazlar, ar! …