Birbiri ardına sıralanmış bekliyor oracıkta umutlarım.
Rüzgarın uğultusu hâlâ yaşamın devam ettiğini fısıldıyor kulaklarıma.
Gönül gözüm toprakta, yüreğim bir ağıtın içindeydi oysa.
Bir telaş,bir ayaklanma ile başladı beynimdeki deprem.
Çığlığımı duyan olmadı, kimsesizliğime sığdıracağım kimse bulamadım.
Bir candan sarılış için toprağı kanattım.
Duram dedim yangının tam ortasında canım dayanmadı. Sürem dedim bu yolu , nefsim bırakmadı. Verdiği gibi alsın hidayetine.
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta