Birbiri ardına sıralanmış bekliyor oracıkta umutlarım.
Rüzgarın uğultusu hâlâ yaşamın devam ettiğini fısıldıyor kulaklarıma.
Gönül gözüm toprakta, yüreğim bir ağıtın içindeydi oysa.
Bir telaş,bir ayaklanma ile başladı beynimdeki deprem.
Çığlığımı duyan olmadı, kimsesizliğime sığdıracağım kimse bulamadım.
Bir candan sarılış için toprağı kanattım.
Duram dedim yangının tam ortasında canım dayanmadı. Sürem dedim bu yolu , nefsim bırakmadı. Verdiği gibi alsın hidayetine.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta