Ar Damarı Şiiri - Mehmet Erdoğan 3

Ar Damarı

Kişide bir damar vardır yârenler,
Ar damarı derler halkın dilinde.
O damarı sağlam olan erenler,
Olamaz dünyanın fani selinde.

Bir duruşu vardır, bir arı vardır,
Bazen kışı bazen baharı vardır,
Bir de sevdiceği bir yari vardır,
Oyuncak değildir nefsin elinde.

Her şeye inanmaz, fenaya kanmaz,
Menfaati için yakınıp, yanmaz,
Doğruluk yolunda, dertten usanmaz,
Harama yasak var; el, dil, belinde.

Mü'mince yaşamak onun düsturu,
Sadece ışığı Allah'ın nuru,
Yönelmez yalancı şafağa doğru,
Onun mutluluğu ebed ilinde.

Ar damarı çatlamasın sakın ha,
Çöle döner gönül, bulunmaz vaha
Kalmaz saygı, peygambere, Allah'a,
Değerler savrulur bir sam yelinde.

Kime inanacak bilemez kişi,
Daima ar, namus dışıdır düşü,
Sever iffetsizce her bir cümbüşü,
Kalmaz mü'minlikten bir iz, halinde.

Çalar çırpar, zina eder, zulmeder,
Gerekirse mazlumları hep ezer,
Masuma iftira olmuş karakter,
Kendi bile şaşar bu ahvaline.

Artık adı bir zalime çıkmıştır,
İnsanların güvenini yıkmıştır,
Aslında kendine kurşun sıkmıştır,
Yanar içten içe o zevaline.

Ardamarı tamir olur, isterse,
Hakk'ın huzurunda tevbe ederse,
Bundan sonra hak yolunda giderse,
Allah onun bahar üfler külüne.

Düşeni kaldırır o büyük Mevla,
Yeter ki ona dön, ortada kalma,
Bir daha yokluğa, gaflete dalma,
Allah'ın rahmeti var her kuluna...

Haydi ardamarı çatlamış insan,
Ölüp gitme böyle, bu kan kaybından,
Hiç değilse bir kez Allah'tan utan,
Gir ve kurtul artık O'nun yoluna...