ar
Kırılgan fay hatlarında
Kaç kere öldüm
Dirildim ölmemiş gibi
Sayısını unuttum
Sözcüklerin acizliğine
Şaşırmayı ise çoktan geçtim
Körü körüne inanmak
Ve bir o kadar safiyane
İnandırılmak gibi
Kötü alışkanlıklarımızın üzerinden
Çok da geçmemesine rağmen
Her şeyi yücelerdeki gücün
Varlığına emanet ederek
Kum torbalarıyla döve döve
Üstüne beton döktüğümüz
Gencecik bedenlerimizle
Kamburluğumuzla
Kalakaldık bir kez daha
On bin belki yüz binlerce
Güneşle yıkanan hayallerin
Şafağı da kalmadı gayri
Kendi kurduğumuz kabuslarda
Yitip giderken selamsız
Doymak nedir bilmeyen
Aç gözlü hırsızların gözündeki
Hayvansı iştahı görmemek için
Yeni düşlerimizle
Uyanmalı belki de
Ar damarı çatlamasına rağmen
Vicdanı rahat beton kafaların
İnsaflarına terkedilen
Kirletilmiş çocukluklarımızı
Hasar görmüş ruhlarıyla
Hemen şimdi
Geri istiyorum
Yeter ulan
Yettiniz ulan..26.2.23
Kayıt Tarihi : 27.2.2023 10:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
maalesef ki kendi kurduğumuz kabuslarla sabahlara uyandık
Tedbirsiz halimizi hep Tanrıya emanet ettik
aklı nerede kullandık, aç gözlü olmakta kullandık.
şimdi de diken üstü yaşamlarla yürek ağızda yaşıyoruz.
uyanırmıyız , orası muallak
esenlik ve sağlıkla
TÜM YORUMLAR (1)