Aptallık mı İyi Niyet mi?

Kahvaltı yapıyorum, yüksek zemin kattayım,
En kaliteli çaydan da yudumlamaktayım…

Başka bir eğlencem yok şahsımı kıskanmayın,
Arkamda kapı açık, balkon var başkasının…

Fakat biz kullanıyoruz, kapısı odamızda,
Pencere yan daire, balkonuma bakmak da…

Ev bölündüğü için, sorun çözülememiş,
Asıl balkon mutfakta, şahsımız iptal etmiş…

Karşıda aile var, laf attı zannederler,
Hani biz de bekârız tanımaz, düşünmezler…

Zaten bakmam dışarı, bu hususta gözüm yok,
Her şey edep ve ahlâktır, değerlerimiz ki çok…

Bu yüzden çok şey iptal, pencereler kapalı,
Astarlar raptiyeli, yaşıyoruz kurallı…

Ruhlarımız temidir rüyama bile girmez,
Onlar da kapatmışlar, iyi niyet bilinmez…

Aksine lâf atılır, şahsımız ilgilenmez,
Erkek olduğum hâlde nefis hiç etkilemez…

Çift oda kullanırım, kediler koşuştursun,
Kullandığım balkonda, uzansın ve uyunsun…

Çünkü güneş düşüyor, koyun sürüsü gibi,
Ama her çeşit renkten, toplamışlar sevgimi…

Keyif çayımız vardır, üst kat halı çırpıyor,
İçtiğim çay üstüne, toz toprak dökülüyor…

Diğer kiracılar ki pek dayanamadılar,
Üç ay daha dolmadan, kavga dövüş çıktılar…

Şahsımız şükredecek başka da ev bulamaz,
Onlar da tahammüllü var ki hatalarımız…

Sokağın kedileri, evimin içindeler,
Bahçede dolaşırlar bu hususta sessizler…

Altı yıl kadar oldu, tek lâf söylemediler,
Hatta çıkma diyorlar, çıksam üzülecekler…

(2014)