Aptalım Şiiri - Naciye Bildim

Kendine gülüyorum
Ama öyle vakur bir tebessüm lütfedercesine değil de
Içim de bir yerde bana beni yansıtan bir ayna,
Bana beni aktaran bir soytarı varmışcasına
Üstelik çekinmeden...
Dalga geçiyorum kendimle
Böyle avazım çıktığı kadar haykırarak;
- Aptalsın sen! Aptal! Aptal! Diyorum.

Bir sokak ortasında su veriyorum kedilere
Sonra onlara nankör insanları anlatıyorum
Üstelik halime pervasızca gülerek.
Sonra,
Bir delinin günlüğü gibi yazıyorum şiirlerimi
Akşam güneşini doğuruyorum batıdan
Tekrar onu batırıyorum doğudan.
Kıyamet gibi yani,
An la mı yo rum
An la ta mı yo rum...
Nasıl bir gidiş bu ki,
Her şeyi topluyorum da
Bir kendimi toplayamıyorum...

29 Mart 2017